Duchowość chrześcijańska, a dojrzała osobowość

30 maja 2017 r. odbyło się spotkanie Klubu Inteligencji Katolickiej w czasie którego wykład pt.: „Duchowość chrześcijańska, a dojrzała osobowość” wygłosił ks. dr Jarosław Międzybrodzki.

Duchowość chrześcijańska to życie religijne. Można wprawdzie być religijnym, a nie mieć życia duchowego, czy nawet być niewierzącym. Można chodzić do kościoła, recytować modlitwy, a nawet uczęszczać do spowiedzi, a nie być wierzącym. Chrześcijańskie życie duchowe to doświadczenie Boga. Duchowość chrześcijańska polega na własnym doświadczeniu Boga. Wiara nie może być tradycją, doświadczenie Boga to spotykanie się z żywym Bogiem w Trójcy jedynym. Relację z Panem Bogiem można przeżywać na wiele różnych sposobów (wiele duchowości chrześcijańskich). Zadaniem teologii jest osąd, czy doświadczenie Boga jest autentyczne czy nieautentyczne. Dlatego zadajemy pytanie o dojrzałą osobowość. Nie ma zdrowej duchowości bez dojrzałej osobowości. Elementów dojrzałej osobowości jest wiele: umiejętność realnego poznanie świata, akceptacja samego siebie, postawa miłości, otwartość na innych (głębokie relacje z ludźmi), wewnętrzna integracja (harmonia pomiędzy pragnieniami a działaniami), dostrzeganie sensu własnego życia w każdej sytuacji, umiejętność przezwyciężania kryzysów, zdrowa hierarchia wartości i szerokie zainteresowania. Za dojrzałą osobowością idzie dojrzała religijność, która przekształca się w duchowość, czyli w autonomię motywacji religijnych. Wierzę w Pana Boga, chodzę na eucharystię ponieważ wynika to z moich przekonań i motywacji.